پشت سر هم آمدن و گسترش سریع تاکسی های رباتیک از شرکت هایی مثل ویمو (Waymo) و زوکس (Zoox)، باعث شده تا افراد فعال در این صنعت، دوباره به این فکر کنند که خودروهای خودران چطور می توانند زندگی روزمره ما رو تغییر بدن. ساماندهی خودروهای خودران برای اجرای این تغییرات حیاتی است. این تغییرات شامل تاکسی های بدون راننده میشه، حتما، ولی ایده های بزرگ تری مثل فرستادن یک خودروی خودران برای خرید مواد غذایی یا بردن لباس ها به خشک شویی هم در نظر گرفته شده.
اگر قراره این اتفاقات در نهایت بیفته، مدیریت لحظات تحویل و دریافت مثلا دقیقا کجا یک خودرو باید برای دریافت مواد غذایی توقف کنه بخش بسیار مهمی از پازل خواهد بود. شرکت آتولین (Autolane) مستقر در پالو آلتو داره تلاش می کنه این لایه از زیرساخت رو بسازه، و حالا 7.4 میلیون دلار سرمایه جدید برای رسیدن به این هدف به دست آورده. این شرکت در تلاش برای بهبود ساماندهی خودروهای خودران است.
نقش آتولین در ساماندهی خودروهای خودران
آتولین که توسط شرکت های سرمایه گذاری خطرپذیر (VC) مثل دراپر آسوشیتس (Draper Associates) و هایپرپلین (Hyperplane) حمایت میشه، گفته که کارش رو با هماهنگی نقاط سوار و پیاده کردن مسافر برای شرکت هایی شروع می کنه که می خوان تاکسی های رباتیک وارد املاک خصوصیشون بشن. این استارتاپ قراردادی رو با سایمون پراپرتی گروپ (Simon Property Group) امضا کرده تا ورود و خروج خودروهای بدون راننده رو در مراکز خریدی که متعلق به این شرکت املاک در آستین، تگزاس و سان فرانسیسکو، کالیفرنیا هستند، هماهنگ کنه.
این قرارداد شامل ایجاد زیرساخت های فیزیکی ساده مثل تابلوها (مثلا فکر کنید به انواع ستون های مخصوص سوار و پیاده کردن مسافر اوبر و لیفت که هتل ها و فرودگاه های مدرن رو تزئین کردن) و همچنین نرم افزار میشه.
بن سیدل (Ben Seidl)، هم بنیان گذار و مدیرعامل آتولین، در مصاحبه ای اختصاصی با تک کرانچ (TechCrunch) گفت: «فکر می کنم ما یکی از اولین شرکت های، بذارید بگیم، «لایه کاربردی» در حوزه خودران ها هستیم. ما مدل های اساسی رو نمی سازیم. ما خودروها رو تولید نمی کنیم. ما هیچ کاری شبیه به اینها انجام نمی دیم. ما صرفا می گیم، همونطور که این صنعت به سرعت در حال رشد و توسعه تصاعدی هست که همین امسال هم شروع شده و برای 10 سال آینده هم ادامه خواهد داشت بالاخره یک نفر باید وسط این ماجرا باشه و مسئول ساماندهی خودروهای خودران باشد.»
آتولین کارش رو با تمرکز بر تاکسی های رباتیک شروع کرده، اما سیدل به وضوح روی ایده بزرگ تری متمرکز شده که فناوری شرکتش رو برای انواع کارهایی که خودروهای خودران ممکنه در آینده بتونن انجام بدن، به کار ببره. هدف اصلی این است که ساماندهی خودروهای خودران را در مقیاس وسیع تر امکان پذیر سازد. و اون می خواد با آتولین سریع حرکت کنه چون، به عقیده خودش، این استارتاپ فعلا «هیچ رقیب مستقیمی» نداره. او انتظار داره این وضعیت به زودی تغییر کنه.
سیدل گفت که پس از خرید یک تسلا در سال گذشته و برای اولین بار استفاده از نرم افزار کمک راننده Full Self-Driving (Supervised) این شرکت، متقاعد شد که در این زمینه یک کسب وکار وجود داره.
او گفت: «به محض اینکه ماشین شخصی خودم من رو تقریبا بدون نقص در شهر جابه جا کرد، فقط مغزم سوت کشید (کنایه از شوکه شدن). من بیشتر شیفته این ایده شده بودم که این اتفاق قرار بود لجستیک، خرده فروشی، املاک، محل کارمون، محل زندگیمون، محل تفریحمون، نحوه جابه جاییمون و قیمت جابه جایی کالاها، خدمات و افراد رو تغییر بده.»
چالش های ساماندهی خودروهای خودران
سیدل به حادثه وایرال شده اوایل امسال اشاره کرد که در آن یک تاکسی رباتیک ویمو در حین عبور از درایو-تروی (drive-through) یک شعبه چیک-فیل-اِی (Chick-fil-A) در سانتا مونیکا، کالیفرنیا، گیر افتاده بود؛ این را به عنوان نمونه ای از مشکلی ذکر کرد که آتولین در تلاش برای جلوگیری از آن است. این مثال نشان دهنده اهمیت ساماندهی خودروهای خودران در محیط های پیچیده شهری است. در آن مورد، تاکسی رباتیک مسافرانش را پیاده کرده بود و سپس برای عبور از مسیرهای درایو-تروی بدنام این شرکت فست فود به مشکل خورده بود. سیدل گفت که با استفاده از نرم افزار آتولین و تعیین یک مکان دقیق برای سوار و پیاده کردن مسافر، مشکلات این چنینی در آینده قابل اجتناب خواهند بود.
او گفت: «یک نفر باید وظیفه ساماندهی خودروهای خودران را برعهده بگیرد، زیرا این هرج و مرج همین الان هم شروع شده است.»
شرکت ها قطعا می تونن بخشی از این کار رو خودشون انجام بدن، حداقل در قسمت زیرساخت های فیزیکی. ساختن یک تابلو اصلا کار سختی نیست.
سیدل گفت: «هر کسی می تونه این کار رو انجام بده. اما این مورد برای خودران ها صدق نمی کنه. رباتیک ها نیاز به دستورالعمل های دقیق، موقعیت یابی جغرافیایی دقیق و ارتباطات تکنولوژیکی دارن. شما نمی تونید فقط یک تابلوی سفید با چند حرف سیاه بذارید و امیدوار باشید که با 10 نوع مختلف رباتیک که وارد میشن، بهترین نتیجه رو بگیرید.» برای موفقیت کامل، ساماندهی خودروهای خودران نیازمند زیرساخت های فناورانه پیچیده است.
در عوض، سیدل گفت ارزش آتولین در اینه که چطور با شرکت های صاحب املاک و همچنین با ارائه دهندگان خودروهای خودران ادغام میشه. به همین دلیله که برنامه شون اینه که اساسا API هایی (رابط های برنامه نویسی کاربردی) برای مکان های فیزیکی بسازن تا شرکت های خودروهای خودران بتونن این دستورالعمل های دقیق رو دریافت کنن. او گفت: «کسب وکارها باید «مستقیما با هر یک از این شرکت های رباتیک و خودروسازی ادغام بشن تا از قوانین شما پیروی کنن.»
سیدل همچنین گفت که صراحتا نمی خواد با شهرها یا شهرداری ها کار کنه.
او گفت: «ما روی خیابان های عمومی کار نمی کنیم. ما با پارکینگ های عمومی سر و کار نداریم. ما فقط این ابزارها رو به عنوان یک راه حل B2B (تجارت به تجارت)، مبتنی بر سخت افزار و SaaS (نرم افزار به عنوان سرویس) ارائه می دیم تا کاستکو (Costco)، یا مک دونالد (McDonald’s)، یا هوم دیپو (Home Depot)، یا در مورد ما، سایمون پراپرتی گروپ (Simon Property Group) بزرگترین REIT خرده فروشی (صندوق سرمایه گذاری املاک و مستغلات) جهان بتونن چیزی رو داشته باشن که من دوست دارم اون رو «کنترل ترافیک هوایی برای خودروهای خودران» بنامم، یعنی بدونن کدوم خودروها در حال ورود و کدوم ها در حال خروج هستند.»
در این مطلب به بررسی نقش شرکت هایی نظیر آتولین در ایجاد زیرساخت های لازم برای مدیریت و هماهنگی حرکت خودروهای خودران در فضاهای خصوصی پرداختیم. این سیستم ها از اهمیت بالایی برخوردارند تا اطمینان حاصل شود که فناوری خودران می تواند به طور ایمن و کارآمد در زندگی روزمره ما ادغام شود و چالش های لجستیکی را برطرف کند.
Autolane is building ‘air traffic control’ for autonomous vehicles
