آینده دنیای دیجیتال به سمتی می رود که ابزارهای سنتی جای خود را به رابط های هوشمندتر می دهند و پرسش اساسی این است که بعد از گوشی چه می آید؛ شرکت های پیشرو با سرمایه گذاری روی گجت های پوشیدنی و فناوری های صوتی، در حال ترسیم نقشه ای هستند که در آن تلفن های همراه دیگر نقش محوری ندارند.
جان کالاهان، یکی از بنیان گذاران True Ventures، فکر نمی کنه که تا پنج سال دیگه از گوشی های هوشمند به شکلی که الان استفاده می کنیم استفاده کنیم و شاید تا 10 سال دیگه اصلا سراغشون نریم. این سوال مطرح می شود که بعد از گوشی چه می آید.
برای یه سرمایه گذار خطرپذیری که شرکتش طی دو دهه گذشته برنده های بزرگی داشته – از برندهای مصرفی مثل Fitbit، Ring و Peloton گرفته تا سازندگان نرم افزارهای سازمانی مثل HashiCorp و Duo Security – این حرف فقط یه تئوری پردازی ساده نیست؛ این فرضیه ایه که True Ventures داره به طور جدی روش شرط بندی می کنه.
شرکت True با دنبال کردن بقیه به اینجا نرسیده. این شرکت منطقه «بِی اِریا» (Bay Area) با وجود مدیریت حدود 6 میلیارد دلار در 12 صندوق سرمایه گذاری اولیه (seed funds) و چهار صندوق «انتخابی» برای تزریق سرمایه بیشتر به شرکت های موفق، عمدتا بی سروصدا فعالیت کرده.
در حالی که بقیه سرمایه گذاران بیشتر به فکر تبلیغات و ساختن برند شخصی تو شبکه های اجتماعی و پادکست ها هستن تا بنیان گذارها رو جذب کنن، True مسیر متفاوتی رو رفته و آروم آروم شبکه ای قوی از بنیان گذاران قدیمی رو دور خودش جمع کرده. به نظر می رسه این استراتژی جواب داده: به گفته کالاهان، این شرکت در طول تاریخ 20 ساله ش، از بین حدود 300 شرکتی که تو سبد سهامش داشته، شاهد 63 خروج موفقیت آمیز با سود و هفت عرضه اولیه عمومی (IPO) بوده.
فلسفه آینده نگر True Ventures؛ بعد از گوشی چه می آید؟
کالاهان می گه سه تا از چهار خروج اخیر True در سه ماهه چهارم سال 1404 (2025)، شامل بنیان گذارانی بوده که بعد از موفقیت های قبلی شون، دوباره برگشتن تا با این شرکت همکاری کنن. با این حال، چیزی که واقعا در میون این همه هیاهوی هوش مصنوعی و دورهای جذب سرمایه بزرگ جلب توجه می کنه، طرز فکر کالاهان در مورد آینده تعامل انسان و کامپیوتره.
کالاهان خیلی قاطعانه می گه: «ما تا 10 سال دیگه از آیفون استفاده نخواهیم کرد. من فکر می کنم حتی تا 5 سال دیگه هم ازشون استفاده نمی کنیم – یا بذارید یه جور دیگه بگم که یکم مطمئن تر باشه – قراره به شیوه های خیلی متفاوتی ازشون استفاده کنیم.» این پرسش که بعد از گوشی چه می آید، محور اصلی تحقیقات True Ventures است.
استدلالش ساده ست: گوشی های ما واسطه های ضعیفی بین انسان و هوش هستن. اون توضیح میده: «اینکه همین الان گوشی رو در میاریم تا یه پیامک برای تایید چیزی بفرستیم یا یه ایمیل بنویسیم، خیلی ناکارآمده و رابط کاربری خوبی نیست. این کار مدام در معرض خطا و باعث برهم خوردن روال عادی زندگی مونه.»
اون انقدر از این موضوع مطمئنه که شرکت True سال هاست داره روی رابط های جایگزین تحقیق می کنه؛ چه نرم افزاری، چه سخت افزاری و چه چیزی بین این دو تا. این همون حسیه که باعث شد True خیلی زود روی Fitbit سرمایه گذاری کنه، اونم قبل از اینکه گجت های پوشیدنی همه گیر بشن. یا روی Peloton سرمایه گذاری کنه، وقتی صدها سرمایه گذار دیگه دست رد به سینه ش زدن. و از Ring حمایت کنه، وقتی جیمی سیمینوف (بنیان گذارش) پولش تموم شده بود و حتی داورهای برنامه «Shark Tank» هم ردش کرده بودن. کالاهان می گه هر بار این ریسک ها زیر سوال می رفت، اما هر بار هدف، پیدا کردن راه جدیدی برای تعامل انسان با فناوری بود که طبیعی تر از قبل به نظر می رسید. همه اینها با هدف یافتن پاسخ این سوال است که بعد از گوشی چه می آید.
Sandbar و آینده رابط ها؛ بعد از گوشی چه می آید؟
جدیدترین نمونه این فرضیه، دستگاهی به اسم Sandbar هست که کالاهان اون رو یه «همراه فکری» توصیف می کنه؛ یا به زبون ساده تر، یه انگشتر با قابلیت فرمان صوتی که روی انگشت اشاره قرار می گیره. هدف اصلیش اینه: ثبت و سازماندهی افکار شما از طریق یادداشت های صوتی. قرار نیست یه محصول دیگه مثل Humane AI Pin باشه یا با پایش سلامتی Oura رقابت کنه. کالاهان می گه: «این دستگاه یه کار رو خیلی خوب انجام میده، اما همون یه کار، یکی از نیازهای اساسی رفتار انسانیه که تو فناوری امروز جاش خالیه.»
ایده این نیست که فقط صدای محیط رو ضبط کنه، بلکه هدف اینه که وقتی یه ایده به ذهنتون می رسه، کنارتون باشه و مثل یه شریک فکری عمل کنه. این دستگاه به یه اپلیکیشن وصله، از هوش مصنوعی استفاده می کنه و به گفته کالاهان، نشون دهنده یه فلسفه کاملا متفاوت در مورد نحوه تعامل ما با هوش هست. این دستگاه، نمونه ای عملی از آینده است و پاسخی به این سوال که بعد از گوشی چه می آید.
البته چیزی که True رو جذب بنیان گذاران Sandbar یعنی «مینا فهمی» و «کیراک هانگ» کرد، فقط خودِ محصول نبود. کالاهان یادآوری می کنه: «وقتی مینا رو دیدیم، دیدگاه هامون کاملا با هم یکی بود.» تیم True از سال ها قبل به رابط های جایگزین فکر کرده بود و سرمایه گذاری های هدفمندی تو این زمینه داشت. در نتیجه با ده ها بنیان گذار ملاقات کرده بودن. اما رویکرد فهمی و هانگ – که قبلا با هم روی رابط های عصبی در استارتاپ CTRL-Labs کار کرده بودن و به مفاهیم پیشرفته ای مثل تراشه مغزی و تعاملات بیولوژیکی تسلط داشتند – متمایز بود. «بحث سر اینه که این انگشتر چه امکاناتی رو فراهم می کنه. بحث سر رفتاریه که ایجاد می کنه و ما خیلی زود می فهمیم که بدون اون نمی تونیم زندگی کنیم.»
این حرف یادآور جمله قدیمی کالاهان درباره Peloton هست که می گفت: «موضوع فقط خودِ دوچرخه نیست.» برای بعضی ها، حتی نسخه های اولیه دوچرخه جذاب بود، اما Peloton در واقع درباره رفتاری بود که ایجاد می کرد و جامعه ای که شکل می داد؛ دوچرخه فقط وسیله ای برای این کار بود.
این فلسفه که روی رفتارهای جدید شرط بندی کنن (نه فقط گجت های جدید)، نشون میده چطور True تونسته در مورد سرمایه منضبط بمونه. حتی با اینکه استارتاپ های هوش مصنوعی از همون اول صدها میلیون دلار با ارزش گذاری های میلیاردی جذب می کنن، True اصرار داره که می تونه به کاری که توش بهترینه ادامه بده؛ یعنی نوشتن چک های سرمایه گذاری اولیه 3 تا 6 میلیون دلاری برای تصاحب 15 تا 20 درصد از سهم استارتاپ هایی که معمولا زودتر از بقیه سراغشون می ره. این رویکرد نشان می دهد که آینده تعاملات انسانی و فناوری، یعنی بعد از گوشی چه می آید، بیشتر بر مبنای رفتارها و نیازهای جدید شکل خواهد گرفت.
کالاهان می گه True برای حمایت از کارهای موفق، سرمایه بیشتری جذب می کنه، اما علاقه ای به جذب میلیاردها دلار نداره. «مثلا که چی بشه؟ برای ساختن یه چیز فوق العاده در حال حاضر، به این همه پول نیازی ندارید.»
همین رویکرد حساب شده، دیدگاه اون رو نسبت به رونق گسترده هوش مصنوعی هم شکل میده. در حالی که اون معتقده (وقتی ازش پرسیده شد) OpenAI می تونه به زودی تریلیون دلاری بشه و این رو قدرتمندترین موج پردازشی که تا حالا دیدیم می دونه، اما نشانه های خطر رو هم در قراردادهای مالی پیچیده پشت شرکت های بزرگ فناوری و پیش بینی هزینه کرد 5 تریلیون دلاری اونا برای دیتاسنترها و تراشه ها می بینه. اون اشاره می کنه: «ما تو بخش بسیار پرهزینه این چرخه هستیم و این نگران کننده است.»
با این حال، اون نسبت به جاهایی که فرصت های واقعی وجود دارن خوش بینه. کالاهان فکر می کنه بیشترین ارزش آفرینی هنوز در راهه؛ نه در بخش زیرساخت، بلکه در بخش اپلیکیشن، جایی که رابط های جدید رفتارهای کاملا جدیدی رو ممکن می کنن. در این زمینه، پاسخ به سوال «بعد از گوشی چه می آید؟» در نوآوری های بخش اپلیکیشن نهفته است.
همه این ها به فلسفه اصلی سرمایه گذاری اون برمی گرده که تقریبا رمانتیک به نظر می رسه؛ یه جور حکمتِ خاصِ سرمایه گذاری خطرپذیر که شاید از زبون خیلیا شعاری به نظر بیاد: کالاهان درباره سرمایه گذاری درست تو مراحل اولیه می گه: «باید ترسناک و انفرادی باشه و بقیه باید بهت بگن دیوونه. باید خیلی مبهم و نامشخص باشه، اما باید همراه تیمی باشی که واقعا بهشون ایمان داری.» اون می گه 5 تا 10 سال بعد می فهمی که آیا تو مسیر درستی بودی یا نه.
در هر صورت، با توجه به سابقه True تو شرط بندی روی سخت افزارهایی که خیلیا نادیده شون گرفتن – مثل ردیاب های تناسب اندام، دوچرخه های متصل، زنگ درهای هوشمند و حالا انگشترهای ثبت فکر – وقتی کالاهان می گه عمر گوشی ها به شماره افتاده، ارزشش رو داره که به حرفش گوش بدیم. نکته اصلی اینه که زودتر از بقیه متوجه بشی و آمارها هم فرضیه اون رو تایید می کنن: بازار گوشی های هوشمند عملا اشباع شده و رشدش به سختی به 2 درصد در سال می رسه، در حالی که گجت های پوشیدنی – مثل ساعت های هوشمند، انگشترها و دستگاه های صوتی – با نرخ دو رقمی در حال رشد هستن.
یه چیزی تو نحوه تعامل ما با فناوری داره تغییر می کنه و True هم بر همین اساس داره شرط بندی می کنه، در واقع، این شرکت به دنبال یافتن پاسخ این سوال است که بعد از گوشی چه می آید.
تحولاتی که در حوزه تعامل انسان و ماشین در حال رخ دادن است، نشان می دهد که وابستگی ما به نمایشگرهای جیبی به زودی جای خود را به ابزارهای نامرئی و کارآمدتر خواهد داد. این مسیر با چالش های مالی و فنی زیادی همراه است، اما تیمی که بتواند رفتارهای جدید انسانی را به درستی پیش بینی کند، برنده میدان رقابت در عصر جدید تکنولوژی خواهد بود.
